José Garnelo y Alda

José Santiago Garnelo y Alda (1866–1944) – hiszpański malarz, ilustrator i konserwator sztuki. Mimo że pochodził z Walencji, jego dzieła były typowe dla szkoły sewilskiej, gdyż tam studiował malarstwo. Tworzył głównie obrazy o tematyce historycznej i religijnej.

Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Malarstwem zajmowali się jego ojciec José Ramón Garnelo Gonzálvez i siostra Eloísa Garnelo Aparicio oraz kuzyni Jaime i Isidoro Garnelo Fillol. Jego brat Manuel Garnelo y Alda był rzeźbiarzem. Jego rodzice pochodzili z okolic Walencji; w 1867 przenieśli się z powodów zawodowych do Montilla w prowincji Kordowa.

W Montilla uczęszczał do ''Instituto Aguilar y Eslava de Cabra'', który ukończył w 1882 roku. Zaczął studiować filozofię i literaturę w Sewilli, ale szybko zmienił szkołę na Akademię Sztuk Pięknych, gdzie studiował malarstwo w latach 1883-85. W Sewilli jego nauczycielami byli Eduardo Cano i Manuel Ussel. Od 1885 kontynuował studia na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie, gdzie uczył się u takich artystów jak Dióscoro Puebla, Carlos Luis Ribera i Casto Plasencia. W 1888 otrzymał stypendium na studia we Włoszech i wyjechał do Rzymu razem z takimi artystami jak Joaquín Sorolla oraz braćmi Manuelem i José Villegas Cordero.

Podróżował do Paryża, Austrii i Bawarii. Wykonał ilustracje do książki ojca zatytułowanej ''El hombre ante la estética o tratado de antropología artística''. Opublikował dzieło ''Escala gráfica y el compás de inclinación'', które zaprezentował w Rzymie w 1911 roku. Wziął udział w wielu wystawach, na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie otrzymał II medal w 1887 i 1890 za dzieła ''La muerte de Lucano'' i ''Duelo interrumpido'' oraz I medal w 1892 za dzieło ''Cornelia''.

Malował na przełomie wieków, w jego dziełach można zobaczyć wpływy różnych stylów, nigdy jednak nie porzucił naturalizmu. Przykładał szczególną uwagę do kompozycji, koloru i ruchu. W niektórych jego dziełach pojawiają się tendencje impresjonistyczne, będące wpływem Joaquina Sorolli. Źródło: Wikipedia